کد مطلب:270692 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:205
الاجتهاد فی النصیحة
دومین رسالت امام، تلاش در نصیحت كردن است. امام بعد از ابلاغ رسالت و آماده كردن قلوب، با كوشش و جَهد آن ها را نصیحت كرده، خیر و صلاح شان را به آنها گوشزد می كند و خالصانه و بدون توقع پاداش، آن ها را از چشمه حكمت سیراب می كند.
این دو مسئولیت كه برای امام (علیه السلام) ذكر شد، رسالت انبیاء نیز هست، كه در آیه های (62 و 68 و 79 و 93) سوره اعراف از زبان نوح، هود، صالح و شعیب بازگو شده است. رسول هم ابلاغ امر حق می نماید و هم برای مردم ناصحی [1] امین است، تا حجّت خدا بر بندگانش تمام شود;
(أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبّی وَأَنَا لَكُمْ ناصِحٌ أَمینٌ) [2] .
«پیام های پروردگارم را به شما می رسانم و برای شما خیرخواهی امینم».
این دو مسئولیت كه برای امام (علیه السلام) ذكر شد، رسالت انبیاء نیز هست، كه در آیه های (62 و 68 و 79 و 93) سوره اعراف از زبان نوح، هود، صالح و شعیب بازگو شده است. رسول هم ابلاغ امر حق می نماید و هم برای مردم ناصحی [1] امین است، تا حجّت خدا بر بندگانش تمام شود;
(أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبّی وَأَنَا لَكُمْ ناصِحٌ أَمینٌ) [2] .
«پیام های پروردگارم را به شما می رسانم و برای شما خیرخواهی امینم».
[1] نصيحت كلام خالصي است كه مخاطب را سيراب كند. عرب در آب دادن به شتر مي گويد: نَصَّحتَها.
[2] اعراف، 68.